Rabu, 25 April 2012

potelot

Sodaraku, sehari tadi ada banyak pelajaran. Nanging aku kepencuet cariyos saking pak Dosen ... Kacarita manungsa iku kaya dene potelot? Ya potelot. Potelot piranti nggo nulis.
Potelot kudu lancip utawa kudu pas kanggone nulis, yen bujel ora bisa dianggo. Iku kaya dene menungsa, kudu duwe sangu elmu kanggo urip lan kauripan. Potelot ora mung kayu ananging ana bijih potelote, yen pengen nganggo kudu diungkret dhisik. Dibayangke wae, manungsa kaya potelot, yen pengen sukses kudu sinau karo gladen, ora mung ujug2 bejo. Potelot ya ora mesti bener. Ana salahe. Kaya dene manungsa kudu bisa njaluk ngapura lan paring pangapura supaya luwih apik saka sadurunge. Potelot ora bisa mlaku dewe, kudu dilakokna manungsa. Kaya dene manungsa, ana ing kauripan, merlokake Asta kang Kuwasa Gusti Allah ana ing uripe. Merlokake pimpinanNE ing uripe... Potelot rega larang, apik lan sanese, durung karuwan kepenak lan migunani kanggo manungsa. Ya kuwi padha karo manungsa, rupa ayu ganteng, body apik, sugeh lan liya2ne yen kurang elmu lan ora gelem usaha ya padha wae. Pungkasan, potelot iku gunane kanggo nulis, gawe karya. Kaya manungsa ing uripe diparingi cipta, rasa dan karsa. Kuwi diparingi Gusti kareben bisa gawe produk, karya cipta. Mekaten petuah, piwulang ingkang sampun diparingi. Mugi2 sedaya ingkang maos saged nemokake faedahe. Monggo sami sinau saka potelot... Gusti berkahi..
Ice breaker_yenyenz dipostkan di fb yeni wijayanti tgl 26 april 2012

Kamis, 12 April 2012

kartini


Rabu, 09 Maret 2011

kartini

Kisah kecil...
Seorang Kartini,, mungkin semua orang tahu siapa kartini. Kartini seorang gadis perawan yang tidak hanya cantik tetapi juga sopan santun budinya. Punya saudara laki-laki yang bernama Sosro Kartono yang menguasai 26 bahasa. Namun dari Kartini lahir generasi wanita yang beremansipasi.
Tanpa surat tanpa apapun,, dia mencoba menulis dan menulis dan menjadi karya yang bagus. Habis terang terbitlah gelap. Karya yang kemudian mendunia dan dikenal banyak orang.
Ada hal yang patut diteladani dari seorang Kartini.
Yaitu kegigihannya, kepeduliaannya terhadap lingkungn sekitar. Kartini sosok yang hampir sama dengan Ester, nmun lebih tepatnya Kartini hidup di Indonesia.
Tak banyak cakap, Kartini menuangkan pa yang diihat itu dalam media buku, da mencoba menceritakan kejadian sesungguhnya. Kartini juga seorang motivator yang bergerak dibidangnya, hal yang dilakukan Kartini adalah membaca lingkungannya.
Kenapa banyak wanita yang berhasil? Banyak sekali orang yang menili wanita dari kasur, dapur dan sumur. Nah itulah yang membuat wanita kadang disepelekan. Ada yang bilang, neraka katut srga nunut. Seorg istri manut suami.
Karakter seorang Kartini yang peduli, pengertin dan karakternya yang mampu memanejemen keuanga dan sebagainya membuatnya juga dapat memperkirakan apapun baik masa sekarang dan yang kan datang untuk hidupnya.
Kartini memahami problematika lingkungan disekitarnya. Seperti Ribka yang perngertian.
Sepandai-pandainya laki-laki, jangan sepeelekan wanita. Kata orang keberhasilan laki-laki karena ada wanita yang mensuportnya dr belakang.
Seorang wanita juga jangan menyepelekan laki-laki.
Belajar dari seorang Kartini. Ambil sisi positifnya.

kopi gula


Rabu, 09 Maret 2011

kopi gula

Kopi vs gula (ice breaker)
Malam ini tanggal 09-03-2011, diriku meminum secangkir kopi panas bersama seorang adek kos. Rasanya enak dan mantap.
Kopi panas dakombe ing sajroneng kamar 3x4 meter, (kopi panas yang kuminum dikamar 3x4mtr)
Ora karo tedheng aling-aling, tanpa mikir sebab akibate. (tanpa mikirkan untung ruginya)
Kopi manis ngancani wengi kang atis. (kopi manis itu menemani malam yang dingin)
Kopi sing dak ombe iku ngancani wengi sing sajake saya adhem. (kopi yang kuminum itu sengaja menemaniku di malam yang semakin dingin).
Kuambil cangkir, sesendok kopi dan sesendok gula. Saat kuseduh dengan air panas, kopi itu mengambang dan kemudian turun ke dasar cangkir, dengan pelan dan yakin kuaduk pelan-pelan.
Kopi karo gula iku dakudheg-udheg, nganthi kekarone nyampur. Kabeh wong ing donya ya ngerti yen kopi iku ireng mbutheng, gula iku putih. Kopi iku bedha karo gula. Kopi manise bratawali(pait banget) dene gula iku pait madu (manis/legi). (aku mencampur kopi dan gula. setiap orang di dunia tahu kalau kopi itu hitam dan ula itu putih secara simbolik. Perbedaannnya sangat jauh anara kopi dan gula. Kopi yang pahit dan gula yang manis)
Apa tha bedhane karo awake dhewe? (beda nya dg diri kita?)
Ana jebule... (ada kok)
Kopi iku ibarat masalah, beban hidup, kegelapan yang menghimpit kita (entah rejeki seret atau yang lainnya), sedangkan gula itu adalah kasih ,cinta, semangat, dan ucapan syukur jg doa.
Ketika cangkir kosong diisi kopi, dan diseduh begitu sj, rasanya pasti pahit banget. Akan tetapi jika kopi yang di seduh itu diberi gula entah seberapa banyak, kopi pahit akan berasa sediki manis, manis dan sangat manis.
Terkadang takaran gula itu sama halnya dengan takaran kita dalam berserah dan pasrah pdNya. Saat kita benar2 lekat, dan dekat. Saat masalah itu menyerang ,kita pasti mendapat kekuatan dari kasih, dari ucapan syukur dan doa-doa kita. Gula itu bs saja ditambahkan oleh org lain, dengan demikian siapapun oranglain itu, ia adalah perantara yang dipakai Tuhan. Baik berupa teguran, nasehat maupun kritik dan saran. Tak banyak juga yang berupa doa dan penguatan serta penghiburan.
Entah perantara itu musuh atau kawan kita.
Itulah kehidupan kita, kadya pait lan manise wedhang kopi. (seperti manis dan pahit kopi panas).

Saran untuk seorang sahabat.
Seorang sahabat yang baik hendaknya spt gula, yang memberi rasa, mau merugi. Sahabat yang baik adalah sahabat yang ada dalam duka dan suka, pahit dan manis, kaya dan miskin, untung maupun rugi, sahabatjg spt pedang bermata dua ( menasehati dan jg memberi teladan yang baik).

ngoyak katresnan pungkasan


Rabu, 09 Maret 2011


Ngoyak Katresnan Sing Pungkasan
Panas lan pelite angin ngiring lakune pria sing arep nggudag bojone karo tresnane sing pungkasan. angkotan sing ditumpaki Suparno tekan ngarep omah cilik sing rada tuwa. Kaya kembang bakung sing ora kena banyu suwe, raine pindha wulan karipan. Mbuh wis pirang dina dheweke ora turu. Suparno muleh saka Jiran arep ngebarna masalahe. Pikirane wis ora pengen ngramut bab liya kejaba uripe lan bojone kaya pie. Ngoyak kareben cepet rampung lan balikan karo bojone. Dheweke bali ngomah wongtuwane, omah sing kawit bayi cenger dadi saksi uripe. Omahe pancen ora kaya omahe dhewe. Bapake sing wiwit mau nyawang raine anake mung meneng wae. Ora akeh sing ditakokna. Pak Likin ngerti yen anake lagi ketaton. Apa yaa iki jenenge ngunduh wohing panggawe?
Dhisik Pak Likin senengane yaa medok, ngombe lan saliyane. Malima jare wong jawa. Apa maneh dheweke tau dadi buronan rampok, begal, maling, judi, mateni lan ngrebut bojone uwong, nuroni prawan lan saliyane. Pak Likin rada keranta-keranta atine nyawang musibah sing disandhang anake. Wis piye maneh, bubur ora bisa dadi sega, wis kedarung keblanjur lan wis rekasa. Ora mung buronan malima, nanging petrus ( penembakan misterius) pancen pinter lan lunyu awake kaya ula, bisa lolos lunga Sumatra. Bareng pirang-pirang wulan lan taun, dheweke bali nyang ndesane. Saiki wohing klakuan eleke wus diunduh anake yaiku Suparno, ora mung iku wae, Suparno uga ora beda karo bapake. Suparno uga seneng medok uga seneng main ing Negarane tanggane.
Mulih-mulih uripmu kok ya keranta-ranta kaya mangkene, le…. Batin pak Solikin. Dheweke mung bisa meneng sadurunge anake nyapa, soale tabiate anake rada keras pancene. Pak Likin ngetokna wedang kanggo putrane, ora nganggo omong, wedang mau wis disruput Suparno entek kari ndeg-ndegane. “Pak, kula badhe nyuwun pirsa bab dhek Jumiati. Bapak mangertos? “, celathune Suparno mbuyarna panerawange Pak Likin.
“Nang, sing sabar yaa…. Jumiati lagi kena godha wektu iku. Wis suwi anggonmu ninngal dhewekke. Angger esok, Jum ngeterna Rinu mangkat sekolah. Ana sekolah kerep ketemu salah sijine guru lanang. Saben dina kaya ngono. Banjur kedadean iku rak bisa diedohi rak bisa kaselak ngono wae. Guru iku moh ngaku. Bapak ngerti, nanging piye maneh wis kedarung, Nang.” Wangsulan Pak Likin karo suwara serak. Suparno mung gedeg-gedeg ora bisa apa-apa.
“Nang, guru iku pancen ora urus, ora nyerminna guru sing patut ditiru. Guru iku kondhang kaya ngana. Kabeh pegawaine padha ora betah karo lelakone sing mangkono. Pinter agama, nanging martabate wis ora pati genep. Senengane nyenggol bokong lan tumindak liyane. Pancen wonge alus, ganteng, sugih duwe yayasan lan sekolahan. Pancen gagah lan cocok menawa disenengi wong wadon akeh.” Pocape tiyang sepuh ingkang ngrasakake uripe anake ketula-tula anggone omah-omah.
Solikin bapake Suparno banjur crita. Pak Solikin wis ora betah karo hawa sing ana ing anake saiki. Hawa kudu ngamuk, ora percaya, wis kesetanan atine nanging Supar dudu wong sing enteng tangan karo mungsuhe. Sareh lan alon-alon Pak Likin crita,” Nang, kowe karo bojonem iku wis taanggep pasangan sing paling ayem. Saiki omahmu wis gedhene pol.. ana motor sing kok tinggalna kanggo Jum. Ana fasilitas sing ora bisa koenggo kaya dhek jaman semana, nanging saiki kabeh mau beda. Bojomu kok tinggal suwi, dheweke urip wong loro karo Rinu. Jumi.. ta akoni ibu sing tanggung jawab, gelem nututke Rinu sekolah. Mangkat lan muleh, nang. Wis ancen garise Jum, dheweke ketemu karo baya slimutan wulu ula. Ora mung sji loro nang , sing kena godhane guru iku mau. Mung saiki sing konangan lagi Jum. Bapak ngerti mulihmu arep ngrembug bab iki, amarga mbah Suyatmi crita yen kowe arep bali ngomongna masalah iki. Padha dulure… dadi mbah Suyatmi critane yaa.. posisi dadi wong liya yaa… dulur.”
“Pak, kula pengen entuk katerangan luwih jelas.”sambunge Suparno.
“Iyo ,Nang.” Ngunjal ambegan dawa amarga masalah atine wong akeh. “Nang, Jumiati saiki wis duwe anak wadon saka guru iku. Benere Jumiati wis tau njaluk kepastian anake marang guru iku, nanging guru iku kuasa lan aweh pangancam. Jumiati crita karo bapak. Bapak ora bisa aweh pitutur akeh. Gur ta omongi, padha rembugana karo bojomu. Jumiati gela ,Nang. Gela, kenapa dheweke gelem nglakoni kaya ngana. Wis saiki kowe bisa njupuk dalan sing apik. Nek menawa bisa, mbo diawetna bojonan karo Jum.”pituture Pak Solokin marang putrane sing bagus dewe.
Wengi wis ngentrekki. Kabeh padha turu. Nanging ana ing kamar, Suparno mangu-mangu karo nyawang jendela njaba. Pikiranne kumlebat wewayanganne Jumiati. Apa yaa aku tegel karo anakku yen pegatan? Aku yaa ijeh tresna marang Jumiati, aku arep ngoyak katresnane sing pungkasan ora ape ta culke. Apa sing kudu dak lakokke? Nanging aku emoh urip karo anake wong sing wis ngrusak pikirku, ngrusak hubunganku. Duh Gusti paringana sih kawelasan kanggo aku lan anak bojoku. Pangarep-arepe Suparno ana ing jero ati sing jerit-jerit karo Gusti.
Pancen awake Suparno yaa kesel tenan, ditambah kabeh pikirane kumleyang ana ing Jumiati karo bayine. Suparno keturon nganti esuk. Gak krasa srengengene wis manasi mbun-mbunanne. Suparno jenggirat, banjur adus. Wis ora kober mangan. Ora let suwe, Suparno pamitan marang bapake arep menyang omahe.
Lakune mblarak sempal, lenggat lenggut kurang daya, ananging raine abang mbranang kudu ngamuk. Untung omahe saka omah bapake ora adoh. Dadi cepet tekan. Suparno mlebu omah, ketemu anake banjur padha ambung-ambungan. Ora suwe, Jum teka karo gendhong bayi wedok. Raine Suparno sing wis rada sareh dadi kudu ngamuk maneh.ora akeh omong ananging, Rinu anake di donna dikon mlebu kamar.
“Pie kabarmu ,dek?” sabar-sabar batinne Suparno karo ngucap mangkono.
“Sae, kang.” Sembunge maneh “kala napa mas dugi?” pocapane Jum rada lemes semu gela.
“Dhek wingi, iku anake sapa?” wangsulane Suparno.
“Iki… anakku.. mas.” Saurane Jum karo ukarane ora cetha lan pedot-pedot.
“Anakmu? Asil kumpul kebo? Apa bener yen kowe wis kumpul karo guru? Kapan? Banjur knapa kowe ora karo guru?”, takonane Suparno ora ana titik koma.
Atine Jumiati kumesar bareng ngerti pawakane bojone nyedak awakke. Awan-awan sing panase jumedet, angine ora pati akeh, wit-witan rada alom, nanging ora udan ora mendhung, bledek kaya nyamber awake Jumiati, dheweke ora bisa apa-apa ngadepi tekane bojone. Mencorong abang branang mripate Suparno, kaya-kaya macan luwe arep ngontal mangsane.
“Jawab Jum, aku wis pengen ngerti sauranem”, karo nggoyak awake Jumiati.
Saya ora bisa njawab, Jumiati ndredeg kabeh awake. Awake lungkrah niba ana ing kursi. Luh wis gremet-gremet ana sak kiwa tengenne mripate Jum. Jumiati mikir, ora ana gunane dijawab suwi. Pitakonne Suparno dijawab karo sambat ngampet mingseg-mingseg anggone nagis. Awake dikuat-kuatna.
“I…ya mas. Iku anake aku karo guru, nalika mas ana Jiran. Aku dewekan ana omah, Ustad dolan ana omah. Omah sepi, Rinu lagi kemah. Aku rada kesengsem karo ustad iku, amarga apikan, open lan setiti karo aku. Aku kepencut mas. Ustad pinter anggone ngemong aku. Aku kepencut melu ngetutke menyang kamar, jare mung arep ngomongan serasan. Njur, kuwi mas aku melu. Eee.. ana kamar, Ustad janji arep ngopeni aku, yen aku gelem karo dhewekke. Kabeh tembung-tembung manise metu, aku lali yen aku duwe bojo duwe anak. Amarga padha senenge, atiku seneng kaya diopeni dening bojoku.
Aku dewekan ijenan, mas ora nate bali. Sapa sii sing betah dewekan mas? Apa yaa mas bisa dewekan? Aku jujur mas, wektu iku aku kepencut. Nanging bar iku aku gelo. Nanging Ustad pinter mbombongke atiku maneh. Nanging saiki aku ngerti yen aku gur dikayakna permen karet bar dimut njur dilepeh. Anake ora diakoni, saiki aku isin marang wong lan karo mas.”omonge Jumiati akeh.
Sawise ngerti crita iku, Suparno sangsaya kuciwa. Atine kaya diiris-iris lara banget, nganging ora bisa apa-apa. Tanda-tanda ati panas wis saya katon. Ora bisa sabar maneh, Suparno mbukak omongan maneh, “Saiki jalukem piye? Arep kok buang anak haram iku apa bubaran tekan semene wae bojonan karo aku, Mi? Omonganne Supar wis ora bisa ngereh-ngereh nepsune sing kudune bisa digulung sithik-sithik ben ora saya ngamuk. Ambegane Supar wis ora bisa ngapa-ngapa. Mung kudu ngamuk wae sajake.
Supar ngomong eneh, “Umi, rungokna, aja mung nangis tok”.
Umi sing nangis mingseg-mingseg merga ora kuat nahan tangis lan isin karo bojone iku, kawit mau meneng wae. Merga krungu suara Supar sing kaya klakson motor dam truck sing momot padas iku, Umi kaget banjur jawab sabisane, “Aku isih tresno sampeyan,mas…”. Suarane ilang mung saya banter wae nangise.
Bingung atine Jumiati amarga Ustad Arifin sing sabenere pakane bayi wedok ora gelem ngakoni malah ngancam yen ngomong utawa nyebarna perkara iki, kluwargane lan sedulur-dulure bakal dipateni, anak bojone barang. Saiki ora mung iku tok, bingunge saya kaeh, Supar bojone ngakon dheweke milih anak apa bojo? Loro-lorone yaa sing ditresnani. Anak wadon sing during entuk jeneng saka bapake apa yaa.. kudu kepeksa ta buang? Aku iki ibune, apa yaa kudu ninggalna ing Pantiasuhan? Gene kok ora ta wenehna dulur-dulur wae? Jumiati eling yen urip karo Suparno, dheweke kudu bisa lali karo bayi wadon mau. Yen diwenehna dulure, besok gedhe mundak dadi abote atine Jumiati lan dadi watu sing ningsal-ningsali lakune urip bebojonan.
“Yen iku karepmu, mas. Amarga aku isih tresna lan eling karo Rinu, aku milih karo mas Parno wae. Anak iki ta buwang,” tangise Jum ngiring sujanane atine buwang anak lan mutusi omah-omah karo Parno.
Suparno gelem nampa Jumiati maneh kanti sarat ora bakal nemoni Ustad lan anake, nganggo tresnane sing pungkasan. Gedhe segara welas asihe Suparno marang Jumiati, ngereh-ereh lan momong atine Jum sing arep mbuwang anake. Suparno kanthi rila ngeterke bojone ngeterna anak ing Panti asuhan, nganggo sisa-sisa katresnane marang Jumiati. Katresnan pungkasane Suparno ngapus salahe Jumiati kanti sarat.
Nanging Jumiati atine sedih, yen saben dina bakal kelingan anak wadon sing lagi pirang-pirang wulan digendhong-gendhong. Nanging iki putusan sing apik, kanggoku, mas Parno lan kabeh.
Sapungkure saka panti asuhan iku mau, Jum karo Parno mulih menyang omahe. Wong loro mlaku nanging padha adoh-adohan. Sajake Parno isih gela marga bojone bisa nglakoni mangkono.
Ana omah, Parno lan Jum nyoba mbuwang kabeh kenangan sing ditinggalake anak sing saka asil selingkuh, ana dolanan, pakaian, sepatu, kuncir lan sakliyane. Upaya iku kanggo ngurangi kadadeyan sing ora dipengeni.
Nadyan mengono, Jum isih kerep ngundang-undang anak sing dibuwang ing njero ngimpine. Parno sing krungu gur meneng karo mbaten. Jum uga kerep nyebut jeneng pak Ustad ing saturone. Parno nyoba ngerteni ananging segara welase wis rada ora bisa nrima.
Wengi iku, Parno nggugah Jum, yaa.. ora, Jum dikongkon tangi. Jum ditinggal lunga tanpa omong apa-apa. Gur ditinggali surat sing unine, “Jum, kowe isih ora bisa nglalekna anak lan selingkuhanmu, aku ora bisa nerusake omah-omah iki. Wis kana bali yaa karo Ustad. Restuku ta wenehna kowe. Parno bojomu”.
Jum sujud luhe dleweran. Esuk-esuk Jum minggat lunga luru gawe. Sadurunge lunga anakke diweling, aja luru mbokne, mbok golek pangan, mben sasi ta kirim. Kowe melu bapak, Nu.”
Rinu njur nusul bapake lan urip karo bapake nganti dheweke bisa mandiri. Lan diuripi pakane uga karo dhuwite mbokne. Uripe Jumiati ora liya neng kutha sabrang dadi pembantu. Uripe ora beda saka lungane. Uripe tansah diubeg-ubeg ndarane, diseneni amarga dayane ora kaya dhisik, saiki awake wis rada tua, lunglit tok.
Beda karo Parno, uripe tandah seneng. Rinu sabar lan telaten karo bapake. Parno dadi wong tuwa sing oleh bakti saka Rinu, ora tanggung-tanggung. Awan lan wengi Rinu ngladeni, ngrumati karo nresnani bapake. Pancen yen meksa ngoyak katresnan sing pungkasan iku gak bakal bisa.
Oleh Parno mutusi wis apik, nadyan urip dhewe nanging atine ayem. Semono uga Jum ora nggelakake atine Parno. Jum luwih leluasa ngeling-eling priya sing disenengi.


Jumiati dan Suparno bebojoan, nduwe anak Rinu.
Suparno lelana ing negri Jiran.
Jumiati kerep ketemu Ustad Arifin, lan ora nyana Jumiati ana hubungan lan meteng.
Suparno ngerti, lan wenehi pilihan kanggo Jumiati milih urip wong loro apa cerai.


Nyumelet atine Jumiati wus jutul bun-bunan
Sujanane ati Jumiati
Panas-panas lan pelite angin ngiring lakune angkotan sing ditumpaki Suparno tekan ngarep omah cilik sing rada tuwa. Ngarep omah akeh kembang ceplok piring senengane mbokne. Kaya kembang bakung sing ora kena banyu suwe, raine pindha wulan karipan. Mbuh wis pirang dina dheweke ora turu. Bapake sing wiwit mau nyawang raine anake mung meneng wae. Ora akeh sing ditakokna. Pak Likin ngerti yen anake lagi ketaton. Apa yaa iki jenenge ngunduh wohing panggawe?
Dhisik Pak Likin senengane yaa medok, ngombe lan saliyane. Malima jare wong jawa. Apa maneh dheweke tau dadi buronan rampok, begal, maling, judi, mateni lan ngrebut bojone uwong, nuroni prawan lan saliyane. Pak Likin rada keranta-keranta atine nyawang musibah sing disandhang anake. Wis piye maneh, bubur ora bisa dadi sega, wis kedarung keblanjur lan wis rekasa. Ora mung buronan malima, nanging petrus ( penembakan misterius) pancen pintes lan awak kaya ula, bisa lolos lunga Sumatra. Bareng pirang-pirang wulan lan taun, dheweke bali nyang ndesane. Saiki wohing klakuan eleke wus diunduh anake yaiku Suparno, ora mung iku wae, Suparno uga ora beda karo bapake. Suparno uga seneng medok uga seneng main ing Negarane tanggane.
Mulih-mulih uripmu kok ya keranta-ranta kaya mangkene, le…. Batin pak Solikin. Dheweke mung bisa meneng sadurunge anake nyapa, soale tabiate anake rada keras pancene. Pak Likin ngetokna wedang kanggo putrane, ora nganggo omong, wedang mau wis disruput Suparno entek kari ndeg-ndegane. “Pak, kula badhe nyuwun pirsa bab dhek Jumiati. Bapak mangertos? “, celathune Suparno mbuyarna panerawange Pak Likin.
“Nang, sing sabar yaa…. Jumiati lagi kena godha wektu iku. Wis suwi anggonmu ninngal dhewekke. Angger esok, Jum ngeterna Rinu mangkat sekolah. Ana sekolah kerep ketemu salah sijine guru lanang. Saben dina kaya ngono. Banjur kedadean iku rak bisa diedohi rak bisa kaselak ngono wae. Guru iku moh ngaku. Bapak ngerti, nanging piye maneh wis kedarung, Nang.” Wangsulan Pak Likin karo suwara serak. Suparno mung gedeg-gedeg ora bisa apa-apa.
Nang, guru iku pancen ora urus, ora nyerminna guru sing patut ditiru. Guru iku kondhang kaya ngana. Kabeh pegawaine padha ora betah karo lelakone sing mangkono. Pinter agama, nanging martabate wis ora pati genep. Senengane nyenggol bokong lan tumindak liyane. Pancen wonge alus, ganteng, sugih duwe yayasan lan sekolahan. Pancen gagah lan cocok menawa disenengi wong wadon akeh.














Suparno muleh saka Jiran arep ngebarna masalahe. Dheweke bali ngomah wongtuwane, omah sing kawit bayi cenger dadi saksi uripe. Omahe pancen ora kaya omahe dhewe. Solikin bapake Suparno banjur crita. Pak Solikin wis ora betah karo hawa sing ana ing anake saiki. Hawa kudu ngamuk, ora percaya, wis kesetanan atine nanging Supar dudu wong sing enteng tangan karo mungsuhe. Sareh lan alon-alon Pak Likin crita,” Nang, kowe karo bojonem iku wis taanggep pasangan sing paling ayem. Saiki omahmu wis gedhene pol.. ana motor sing kok tinggalna kanggo Jum. Ana fasilitas sing ora bisa koenggo kaya dhek jaman semana, nangis saiki kabeh mau beda. kok tinggal suwi
Atine Jumiati kumesar bareng ngerti pawakane bojone saka kadohan nyedak omahe. Awan-awan sing panase jumedet, angina ora pati akeh, wit-witan rada alom, nanging ora udan ora mendhung, bledek kaya nyamber awake Jumiati, dheweke ora bisa apa-apa ngadepi tekane bojone sing wis ora tata maneh. Mencorong abang branang mripate Suparno, kaya-kaya macan luwe arep ngontal mangsane. Omah sing ngadeg jejeg ngedap-edapi gedhene lan wah apike nanging mung bisa dadi saksi bisune Suparno lan Jumiati anggone tukar padu.
“Saiki jalukem piye? Arep kok buang anak haram iku apa bubaran tekan semene wae bojonan karo aku, Mi? Omonganne Supar wis ora bisa ngereh-ngereh nepsune sing kudune bisa digulung sithik-sithik ben ora saya ngamuk. Ambegane Supar wis ora bisa ngapa-ngapa. Mung kudu ngamuk wae sajake. Supar ngomong eneh, “Umi, rungokna, aja mung nangis tok”.
Umi sing nangis mingseg-mingseg merga ora kuat nahan nangis lan isin karo bojone iku, kawit mau meneng wae. Merga krungu suara Supar sing kaya klakson motor dam truck sing momot padas iku, Umi kaget banjur jawab sabisane, “Aku isih tresno kangmas Supar…”. Suarane ilang mung saya banter wae nangise.










Bingung atine Jumiati amarga Ustad Arifin sing sabenere pakane bayi wedok ora gelem ngakoni malah ngancam yen ngomong utawa nyebarna perkara iki, kluwargane lan sedulur-dulure bakal dipateni, anak bojone barang. Saiki ora mung iku tok, bingunge saya kaeh, Supar bojone ngakon dheweke milih anak apa bojo? Loro-lorone yaa sing ditresnani. Anak wadon sing during entuk jeneng saka bapake apa yaa.. kudu kepeksa ta buang? Aku iki ibune, apa yaa kudu ninggalna ing Pantiasuhan? Gene kok ora ta wenehna dulur-dulur wae? Jumiati eling yen urip karo Suparno, dheweke kudu bisa lali karo bayi wadon mau. Yen diwenehna dulure, besok gedhe mundak dadi abote atine Jumiati lan dadi watu sing ningsal-ninsali lakune urip bebojonan.


Nama : Yeni Wijayanti
NIM 2102408030


Ngoyak Katresnan Sing Pungkasan


Panas lan pelite angin ngiring lakune pria sing arep nggudag bojone karo tresnane sing pungkasan. angkotan sing ditumpaki Suparno tekan ngarep omah cilik sing rada tuwa. Kaya kembang bakung sing ora kena banyu suwe, raine pindha wulan karipan. Mbuh wis pirang dina dheweke ora turu. Suparno muleh saka Jiran arep ngebarna masalahe. Pikirane wis ora pengen ngramut bab liya kejaba uripe lan bojone kaya pie. Ngoyak kareben cepet rampung lan balikan karo bojone. Dheweke bali ngomah wongtuwane, omah sing kawit bayi cenger dadi saksi uripe. Omahe pancen ora kaya omahe dhewe. Bapake sing wiwit mau nyawang raine anake mung meneng wae. Ora akeh sing ditakokna. Pak Likin ngerti yen anake lagi ketaton. Apa yaa iki jenenge ngunduh wohing panggawe?
Dhisik Pak Likin senengane yaa medok, ngombe lan saliyane. Malima jare wong jawa. Apa maneh dheweke tau dadi buronan rampok, begal, maling, judi, mateni lan ngrebut bojone uwong, nuroni prawan lan saliyane. Pak Likin rada keranta-keranta atine nyawang musibah sing disandhang anake. Wis piye maneh, bubur ora bisa dadi sega, wis kedarung keblanjur lan wis rekasa. Ora mung buronan malima, nanging petrus ( penembakan misterius) pancen pinter lan lunyu awake kaya ula, bisa lolos lunga Sumatra. Bareng pirang-pirang wulan lan taun, dheweke bali nyang ndesane. Saiki wohing klakuan eleke wus diunduh anake yaiku Suparno, ora mung iku wae, Suparno uga ora beda karo bapake. Suparno uga seneng medok uga seneng main ing Negarane tanggane.
Mulih-mulih uripmu kok ya keranta-ranta kaya mangkene, le…. Batin pak Solikin. Dheweke mung bisa meneng sadurunge anake nyapa, soale tabiate anake rada keras pancene. Pak Likin ngetokna wedang kanggo putrane, ora nganggo omong, wedang mau wis disruput Suparno entek kari ndeg-ndegane. “Pak, kula badhe nyuwun pirsa bab dhek Jumiati. Bapak mangertos? “, celathune Suparno mbuyarna panerawange Pak Likin.
“Nang, sing sabar yaa…. Jumiati lagi kena godha wektu iku. Wis suwi anggonmu ninngal dhewekke. Angger esok, Jum ngeterna Rinu mangkat sekolah. Ana sekolah kerep ketemu salah sijine guru lanang. Saben dina kaya ngono. Banjur kedadean iku rak bisa diedohi rak bisa kaselak ngono wae. Guru iku moh ngaku. Bapak ngerti, nanging piye maneh wis kedarung, Nang.” Wangsulan Pak Likin karo suwara serak. Suparno mung gedeg-gedeg ora bisa apa-apa.
“Nang, guru iku pancen ora urus, ora nyerminna guru sing patut ditiru. Guru iku kondhang kaya ngana. Kabeh pegawaine padha ora betah karo lelakone sing mangkono. Pinter agama, nanging martabate wis ora pati genep. Senengane nyenggol bokong lan tumindak liyane. Pancen wonge alus, ganteng, sugih duwe yayasan lan sekolahan. Pancen gagah lan cocok menawa disenengi wong wadon akeh.” Pocape tiyang sepuh ingkang ngrasakake uripe anake ketula-tula anggone omah-omah.
Solikin bapake Suparno banjur crita. Pak Solikin wis ora betah karo hawa sing ana ing anake saiki. Hawa kudu ngamuk, ora percaya, wis kesetanan atine nanging Supar dudu wong sing enteng tangan karo mungsuhe. Sareh lan alon-alon Pak Likin crita,” Nang, kowe karo bojonem iku wis taanggep pasangan sing paling ayem. Saiki omahmu wis gedhene pol.. ana motor sing kok tinggalna kanggo Jum. Ana fasilitas sing ora bisa koenggo kaya dhek jaman semana, nanging saiki kabeh mau beda. Bojomu kok tinggal suwi, dheweke urip wong loro karo Rinu. Jumi.. ta akoni ibu sing tanggung jawab, gelem nututke Rinu sekolah. Mangkat lan muleh, nang. Wis ancen garise Jum, dheweke ketemu karo baya slimutan wulu ula. Ora mung sji loro nang , sing kena godhane guru iku mau. Mung saiki sing konangan lagi Jum. Bapak ngerti mulihmu arep ngrembug bab iki, amarga mbah Suyatmi crita yen kowe arep bali ngomongna masalah iki. Padha dulure… dadi mbah Suyatmi critane yaa.. posisi dadi wong liya yaa… dulur.”
“Pak, kula pengen entuk katerangan luwih jelas.”sambunge Suparno.
“Iyo ,Nang.” Ngunjal ambegan dawa amarga masalah atine wong akeh. “Nang, Jumiati saiki wis duwe anak wadon saka guru iku. Benere Jumiati wis tau njaluk kepastian anake marang guru iku, nanging guru iku kuasa lan aweh pangancam. Jumiati crita karo bapak. Bapak ora bisa aweh pitutur akeh. Gur ta omongi, padha rembugana karo bojomu. Jumiati gela ,Nang. Gela, kenapa dheweke gelem nglakoni kaya ngana. Wis saiki kowe bisa njupuk dalan sing apik. Nek menawa bisa, mbo diawetna bojonan karo Jum.”pituture Pak Solokin marang putrane sing bagus dewe.
Wengi wis ngentrekki. Kabeh padha turu. Nanging ana ing kamar, Suparno mangu-mangu karo nyawang jendela njaba. Pikiranne kumlebat wewayanganne Jumiati. Apa yaa aku tegel karo anakku yen pegatan? Aku yaa ijeh tresna marang Jumiati, aku arep ngoyak katresnane sing pungkasan ora ape ta culke. Apa sing kudu dak lakokke? Nanging aku emoh urip karo anake wong sing wis ngrusak pikirku, ngrusak hubunganku. Duh Gusti paringana sih kawelasan kanggo aku lan anak bojoku. Pangarep-arepe Suparno ana ing jero ati sing jerit-jerit karo Gusti.
Pancen awake Suparno yaa kesel tenan, ditambah kabeh pikirane kumleyang ana ing Jumiati karo bayine. Suparno keturon nganti esuk. Gak krasa srengengene wis manasi mbun-mbunanne. Suparno jenggirat, banjur adus. Wis ora kober mangan. Ora let suwe, Suparno pamitan marang bapake arep menyang omahe.
Lakune mblarak sempal, lenggat lenggut kurang daya, ananging raine abang mbranang kudu ngamuk. Untung omahe saka omah bapake ora adoh. Dadi cepet tekan. Suparno mlebu omah, ketemu anake banjur padha ambung-ambungan. Ora suwe, Jum teka karo gendhong bayi wedok. Raine Suparno sing wis rada sareh dadi kudu ngamuk maneh.ora akeh omong ananging, Rinu anake di donna dikon mlebu kamar.
“Pie kabarmu ,dek?” sabar-sabar batinne Suparno karo ngucap mangkono.
“Sae, kang.” Sembunge maneh “kala napa mas dugi?” pocapane Jum rada lemes semu gela.
“Dhek wingi, iku anake sapa?” wangsulane Suparno.
“Iki… anakku.. mas.” Saurane Jum karo ukarane ora cetha lan pedot-pedot.
“Anakmu? Asil kumpul kebo? Apa bener yen kowe wis kumpul karo guru? Kapan? Banjur knapa kowe ora karo guru?”, takonane Suparno ora ana titik koma.
Atine Jumiati kumesar bareng ngerti pawakane bojone nyedak awakke. Awan-awan sing panase jumedet, angine ora pati akeh, wit-witan rada alom, nanging ora udan ora mendhung, bledek kaya nyamber awake Jumiati, dheweke ora bisa apa-apa ngadepi tekane bojone. Mencorong abang branang mripate Suparno, kaya-kaya macan luwe arep ngontal mangsane.
“Jawab Jum, aku wis pengen ngerti sauranem”, karo nggoyak awake Jumiati.
Saya ora bisa njawab, Jumiati ndredeg kabeh awake. Awake lungkrah niba ana ing kursi. Luh wis gremet-gremet ana sak kiwa tengenne mripate Jum. Jumiati mikir, ora ana gunane dijawab suwi. Pitakonne Suparno dijawab karo sambat ngampet mingseg-mingseg anggone nagis. Awake dikuat-kuatna.
“I…ya mas. Iku anake aku karo guru, nalika mas ana Jiran. Aku dewekan ana omah, Ustad dolan ana omah. Omah sepi, Rinu lagi kemah. Aku rada kesengsem karo ustad iku, amarga apikan, open lan setiti karo aku. Aku kepencut mas. Ustad pinter anggone ngemong aku. Aku kepencut melu ngetutke menyang kamar, jare mung arep ngomongan serasan. Njur, kuwi mas aku melu. Eee.. ana kamar, Ustad janji arep ngopeni aku, yen aku gelem karo dhewekke. Kabeh tembung-tembung manise metu, aku lali yen aku duwe bojo duwe anak. Amarga padha senenge, atiku seneng kaya diopeni dening bojoku. Aku dewekan ijenan, mas ora nate bali. Sapa sii sing betah dewekan mas? Apa yaa mas bisa dewekan? Aku jujur mas, wektu iku aku kepencut. Nanging bar iku aku gelo. Nanging Ustad pinter mbombongke atiku maneh. Nanging saiki aku ngerti yen aku gur dikayakna permen karet bar dimut njur dilepeh. Anake ora diakoni, saiki aku isin marang wong lan karo mas.”omonge Jumiati akeh.
Sawise ngerti crita iku, Suparno sangsaya kuciwa. Atine kaya diiris-iris lara banget, nganging ora bisa apa-apa. Tanda-tanda ati panas wis saya katon. Ora bisa sabar maneh, Suparno mbukak omongan maneh, “Saiki jalukem piye? Arep kok buang anak haram iku apa bubaran tekan semene wae bojonan karo aku, Mi? Omonganne Supar wis ora bisa ngereh-ngereh nepsune sing kudune bisa digulung sithik-sithik ben ora saya ngamuk. Ambegane Supar wis ora bisa ngapa-ngapa. Mung kudu ngamuk wae sajake. Supar ngomong eneh, “Umi, rungokna, aja mung nangis tok”.
Umi sing nangis mingseg-mingseg merga ora kuat nahan nangis lan isin karo bojone iku, kawit mau meneng wae. Merga krungu suara Supar sing kaya klakson motor dam truck sing momot padas iku, Umi kaget banjur jawab sabisane, “Aku isih tresno sampeyan,mas…”. Suarane ilang mung saya banter wae nangise.
Bingung atine Jumiati amarga Ustad Arifin sing sabenere pakane bayi wedok ora gelem ngakoni malah ngancam yen ngomong utawa nyebarna perkara iki, kluwargane lan sedulur-dulure bakal dipateni, anak bojone barang. Saiki ora mung iku tok, bingunge saya kaeh, Supar bojone ngakon dheweke milih anak apa bojo? Loro-lorone yaa sing ditresnani. Anak wadon sing during entuk jeneng saka bapake apa yaa.. kudu kepeksa ta buang? Aku iki ibune, apa yaa kudu ninggalna ing Pantiasuhan? Gene kok ora ta wenehna dulur-dulur wae? Jumiati eling yen urip karo Suparno, dheweke kudu bisa lali karo bayi wadon mau. Yen diwenehna dulure, besok gedhe mundak dadi abote atine Jumiati lan dadi watu sing ningsal-ningsali lakune urip bebojonan.
“Yen iku karepmu, mas. Amarga aku isih tresna lane ling karo Rinu, aku milih karo mas Parno wae. Anak iki ta buwang,” tangise Jum ngiring sujanane atine buwang anak lan mutusi omah-omah karo Parno.
Suparno gelem nampa Jumiati maneh kanti sarat ora bakal nemoni Ustad lan anake, nganggo tresnane sing pungkasan. Gedhe segara welas asihe Suparno marang Jumiati, ngereh-ereh lan momong atine Jum sing arep mbuwang anake. Suparno kanti rila ngeterke bojone ngeterna anak ing Panti asuhan, nganggo sisa-sisa katresnane marang Jumiati. Katresnan pungkasane Suparno ngapus salahe Jumiati kanti sarat. Nanging Jumiati atine sedih, yen saben dina bakal kelingan anak wadon sing lagi pirang-pirang wulan digendhong-gendhong. Nanging iki putusan sing apik, kanggoku, mas Parno lan kabeh.

menanti lahir


Rabu, 09 Maret 2011

Menanti Lahirnya Generasi Cinta Bahasa Jawa

Oleh Yeni Wijayanti
Mahasisiwa PBSJ UNNES semester II

Lain lubuk lain ikan, lain ladang lain belalang
Di setiap daerah yang berbeda mempunyai bahasa dan kepribadian yang berbeda, juga bisa mempunyai adat kebiasaan yang berbeda pula.

Seperti halnya peribahasa tersebut, yang menjelaskan bahwa di suatu tempat yang lain itu berbeda tata juga kebiasaan serta adatnya. Dan tidak dipungkiri kalau bahasa yang dipakai sehari-hari itupun berbeda. Bahasa alat komunikasi yang bisa menjadi aset terbesar bagi sebuah Negara ataupun provinsi di Jawa. Provinsi Jawa salah satunya Jawa Tengah, memakai bahasa Jawa untuk mempererat sekaligus bercakap-cakap ketika bertemu dengan semua orang. Bahasa penduduk Jawa Tengah memilik keindahan yang gak dimiliki oleh semua bahasa di Indonesia. Mengandung ajaran budi pekerti, mengajari estetika yang belum tentu dapat ditemukan pada semua bahasa daerah di semua daerah di Nusantara.
Kondisi bahasa yang menjadi ikon dan ciri khas ini tidak selamanya berada dalam posisi aman. Seperti pepatah “ Roda itu terus berputar, kadang di atas kadang di bawah” demikian juga ciri khas Jawa, Bahasa yang dahulu digunakan untuk berkomunikasi sekarang makin berkurang jumlah penggunanya. Jumlah penutur yang mulai terkikis oleh waktu, usia yang tua, kelahiran dan kematian, bencana alam dan masih banyak lagi. Juga dikarenakan anak-anak kecil tidak lagi menuturkan dan kebanyakan hanya dapat dijumpai pada masyarakat dewasa yang kadang masih kurang ilmu pengetahuannya. Selain itu berkurangnya jumlah penutur dari dalam lingkungan keluarga juga sangat berpengaruh dalam kelangsungan bahasa tersebut.
Anak-anak yang menjadi tulang punggung pelestarian bahasa setidaknya membuat kecemasan yang berlebih. Rangkaian kata-kata yang sering keluar dari mulut anak-anakpun, tiada krama juga tiada ngoko yang benar. Mulut kecil mereka cenderung memakai bahasa gaul. Tetapi ketika dalam sekolah mereka tetap diajarkan memakai bahasa Jawa. Pada insan-insan yang masih duduk di bangku SD itu, bahasa khas Jawa menjadi momok selama mata pelajaran tersebut berlangsung.
Ayah dan ibu mereka menjadi tangan kanan mereka saat guru-guru mereka memberi tugas untuk menceritakan gambar, pengalaman berlibur, menyalin huruf Jawa, mentranslate dari Jawa sopan ke Ngoko atau Krama ke bahasa kasar. Jangankan mengerjakan tugas, tidak urung di dalam kelas, mereka menjadi seperti patung yang menunggu guru untuk memberi contoh membaca dengan ejaan yang benar sesuai kaidah bhasa yang sarat dengan budi pekerti itu.
Keindahan warisan budaya Jawa yang sebenarnya dapat dijumpai semakin susah jika anak-anak SD yang jadi generasi selanjutnya itu seperti tidak mau nguri-uri. Keadaan tersebut sering terjadi akibat kurang tertariknya mereka kepada mata pelajaran yang mengajarkan filosofi kehidupan yang baik itu. Materi yang itu-itu saja, materi yang langsung menjadi sulit tanpa pengenalan, guru-guru yang kurang berkualitas, modal anank sebelum masuk sekolah yang dimaksud di sini adalah seberapa banyak anak belajar bahasa ibu yang di dalam konteks ini adalah bahasa Jawa, sangat berpengaruh kepada lahirnya generasi baru yang cinta bahasa terkaya dan terunik di 10 besar di dunia. Tuntutan-tuntutan sering kali keluar dan menjadi-jadi dari semua kalangan yang mengerti tentang urusan alat komunikasi sehari-hari. Keadaan seperti itu tidak jarang membuat guru serta para pencinta bahasa menjadi geragapan dan bersedih hati. Mengutak-atik otak mencari cara agar mendapat solusi yang baik untuk menarik minat belajar mereka menjadi tugas mereka bersama.Solusi, dan hal-hal yang sekiranya dapat menghasilkan jumlah penutur baru pun mulai digalakkan.
Pemerintah bekerja sama maupun bekerja perinstansi juga telah mencari solusi. Baik solusi yang instant maupun yang jangka panjangpun mulai digalakkan. Pencarian bermacam-macam solusi baik dari kalangan sastrawan maupun non sastrawan membuat sejumlah tempat juga ikut menajdi geger dan ikut ambil bagian. Namun solusi yang terbaik tetaplah dari semua pihak. Tidak perlu menyalahkan pemerintah yang kurang ini dan itu namun bangkit dan ikutlah merasakan kepedihan jika hal yang berharga itu hilang dengan pelan-pelan tanpa disadari. Dan akibatnya akan terasa setelah lama tidak berjumpa. Seperti halnya seseorang yang dengan orang lain jka ketemu cuek dan setelah berpisah menjadi kangen.
Solusi dari yang memerlukan biaya kecil sampai besar itu dilakukan agar bahasa yang telah ikut menjadi booming dikalangan dunia ini menjadi tetap lestari. Sedikit contoh nyata saja, ahli-ahli computer mulai membuat master program berbahasa Jawa, itu disebabkan karna computer menjadi teman dari semua lapisan dan diharapkan dapat menjangkau lapisan masyarakat. Game HP, komik, buku bacaan, majalah dan lain-lain juga dimaksudkan agar menyentuh hati anak-anak untuk sedikit mau belajar. Kalender dan baju-baju lucu sampai pewmbuatan film kartun dan film anak yang memakai bahasa Jawa. Sehingga diharapkan dari sekelumit contoh yang disebutkan tadi dapat mengena dan mendorong terhasilkannya generasi baru cinta bahasa Jawa.
Diharapkan semua generasi baru yang tumbuh tersebut dapat memiliki kemamuan yang lebih dari pada penutur bahasa yang lain. Manfaat yang terbesar adalah bahasa menunjukkan tingkat kecerdasan seseorang. Pemakai bahasa Indonesia meiliki tingkat kemampuan yang berbeda dengan penutur bahasa Inggris dan lainya.
Padahal dengan berbahasa juga menandakan kalau seseorang itu memiliki tingkat berprestasi yang berbeda-beda dari orang lain ketika bahasanya dipandang telah baik dan benar. Kadang kalau seseorang itu dikatakan cerdas, ada macamnya. Cerdas spiritual ditandai kemampuan beraktualisasi diri melalui olah hati/kalbu untuk menumbuhkan dan memperkuat keimanan, ketakwaan, dan akhlak mulia (termasuk budi pekerti luhur dan berkepribadian unggul) melalui kata-kata yang dimaksudkan di sini adalah bahasanya.
Bahasa juga bias menunjukkan kalau seseorang cerdas scara emosional, ditandai: beraktualisasi diri melalui olah rasa untuk meningkatkan sensitivitas dan apresiasivitas akan kehalusan dan keindahan seni budaya, serta kompetensi untuk mengekpresikannya, dan beraktualisasi diri melalui interaksi sosial yang: membina dan memupuk hubungan timbal balik, demokratis, empatik dan simpatik, menjunjung tinggi hak azasi manusia, ceria dan percaya diri, menghargai kebhinekaan dalam bermasyarakat dan bernegara, berwawasan kebangsaan dengan kesadaran akan hak dan kewajiban warga negara melalui komunikasi berbahasa yang baik dengan bahasa Jawa.
Selain itu berbahasa mendukung setiap insane manusia untuk memiliki tingkat kecerdasan secara intelektual, ditandai dapat beraktualisasi diri melalui olah pikir untuk memperoleh kompetensi dan kemandirian dalam ilmu pengetahuan dan teknologi, dapat aktualisasi insan intelektual yang kritis, kreatif, dan imajinatif. Menceritakan atau menjelaskan sesuatu hal melalui bahasanya baik langsung ataupun tidak langsung.
Dan yang terakhir, berbahasa juga menunjukkan kalau seseorang juga cerdas kinestetis, ditandai: beraktualisasi diri melalui olah raga untuk mewujudkan insan yang sehat, bugar, berdayatahan, sigap, terampil, dan trengginas, dan aktualisasi insan adiraga, selain berbicara mengeluarkan pendapatnya dengan cepat, juga dapat memakai anggota tubuh untuk bergerak dan menghasilkan ssuatu dengan sambil berbicara dan memperagakan sesuatu.
Sebenarnya menanti dan mencari jalan keluar serta menerapkannya adalah tidak rugi, sebab jika suatu daerah telah menerima hasilnya, maka seluruh daerah lain akan bangga dan menghargai bahwa suatu daerah tersebut telah berhasil mempertahankan bahasa nenek moyang mereka bahkan menghasilkan cetakan angka kelahiran baru yang cukup membuat napas lega. Menanti lahirnya generasi cinta bahasa Jawa adalah hal yang kadang dirasa capek oleh sebagian orang, namun juga memuaskan dan penuh tantangan untuk orang-orang yang benar-benar mau bekerja keras dan menunggu dengan sabar sampai apa yang dinantinya benar-benar tercapai.
Sambil menanti, mari, yang masih muda mauoun yang tua yang bias membaca tulisan ini, diharapkan dengan sangat untuk terus berjuang dan berusaha mempelajar bahasa yang luarbiasa uniuk itu demi kelangsungan hidup bahasa tersebut dan demi membantu menabur benih-benih di sekitar tempat tinggal dengan menuturkannya dengan baik dan kalau bias dengan benar. Sehingga dapat membantu pengatasan masalah ini untuk melahirkan generasi cinta bahasa Jawa. Dan mari dengan kreatif, membuat hal-hal unik untuk menangkap perhatian dari massa agar punya ketertarikan untuk belajar apalagi untuk memakai dalam berkomunikasi baik langsung maupun non langsung.
Menanti lahirnya generasi baru yang cinta bahasa Jawa adalah kegiatan mulia namun juga butuh pengorbanan bersama dari semua pihak. Tidak cuma pemerintah tetapi semua lapisan masyarakat yang mendambakan tunas baru yang berkualitas dan cerdas. Menunggu waktu dan menunggu hasil dari target dan pengatasan masalah yang telah dilakukan. Semua jerih payah pasti tidak sia-sia. Tunas baru akan nada.

lamuk2


Rabu, 09 Maret 2011

Nyamuk … lamuk

Nyamuk … lamuk

Nyamuk… lamuk…
Ngamuk-amuk,
Nyamuk … lamuk…
Ora wani umuk
Nyamuk … lamuk…
Doyan dumuk
Nyamuk lamuk…
Nyamuk ngamuk,…
Wani dumuk-dumuk…

minyak axe


Rabu, 09 Maret 2011

Minyak axe

Minyak axe

Panas atis kimpling-kimpling
Kanca turu, kanca wong kemayu
Yo bias, wong ayu sing ngguya-ngguyu
Minyak axe,, kapak apik eee…
Kena kulit maknyossss
Minyak axe gawe maknyuss
Kanca wong turu

no judul

Harta sejatiku
Bapa yg taw apa yg kuperlu
Kau yg terndah dalam hdpku
Kupercaya hanya engkau penolong hdpku
Pelita hidupku
Oh yesusku, kaulah raja
Kau yg berkuasa diatas segalanya
Dg hati yg tls
Kujatuh cinta,
Teringat selalu pd pertmuan pertama
Hasrat hati ini smakin hari membara
Untuk mengenalmu dan menyelami hatimu
Rindu tak tertahan bertemu dgmu
Kasihmu menyentuh hati ini
Bawaku dekat slalu kekasihku
Jiwaku rindu khadiranmu
Terpesona selalu pd dirimu
U’re my first love


TUhan menyisir hidupku


Jumat, 11 Maret 2011

ijinkan yesus menysir hidup kita

Ijinkan Yesus menyisir hidupmu

Teman-teman mesti tahu sisir? Ada banyak jenis sisir di dunia, mulai dari sisir rambut, ssir kutu dan sebagainya. Banyak banget sisir yang di jumpai di pasaran.
Teman, sisir itu berfungsi untuk merapikan, menyisir , menghilangkan kutu dan banyak lagi,.. yang pasti berhubungan dengan rambut.
Teman, sisir itu dipakai oleh manusia,... di sini, saya mau berbagi,..
Umpamakan kepala kita adalah kita , sedangkan rambut adalah berbagai hal dalam kehidupan kita, untuk sisir iku alat yang dipakai Tuhan untuk merapikan hidup kita, sedangkan tangan kita adalah Tuhan yang bekerja untuk kita.
Saat kita merasa rambut kurang rapi, saat itulah kita menyisir, entah searah atau tidak. Saat rambut berkutu atau berketombe , kita juga menyisir,. Tak akan dibiarkan rambut itu kusut, atau tidak sehat. Pastinya akan ditambah vitamin, obat dan lain-lain.
Demikian hidup kita, setiap waktu Tuhan menyisir hidup kita, tak sehelai rambutpun yang jatuh tanpa seijinNYA.
Teman, saat rambut kita disisir kadang merasakan sakit, demikian hidup kita, saat TUHAN ingin merapikan , mengobati bahkan memulihkan pastinya ada enak dan ga enaknya. Namun DIA tahu mana yang baik untuk kita, baik itu suka maupun duka.
Tuhan memkai perantara untuk menegur kita, memperingatkan kita, bahkan mulai menasehati kita. Saat telah terselesaikan pekerjaanNYA,akan terlihat hasilnya. Apapun yng terjadi dalam hidup kita, entah disisir, entah diobati, entah di beri vitamin atau berkat dan sebagainya, TUHAN punya tujuan yang baik untuk kemuliaanNYA.
Entah sisir itu tajam, tumpul ataupun yang lainnnya, setiap sisir, setiap obat dan vitamin jg alat-alat yang lainnya, pastinya untuk trambut yang sehat, alami, rapi dan si empunya rambut itu tercermin.
Demikian juga dengan manusia, saat kita berhasil melalui hdup dan permasalahannya dengan baik, sukses ataupun tidak sukses, yg Empunya kita pasti ikut disebut, apalagi ketika kita berhasil melalui setiap permasalahan karena kita menyerahkan sepenuhnya dalam tangan TUHAN, pastinya ada sesuatu yang indah pada waktuNYA. Walopun sekarang belum terasa, namun percayalah YESUS mengerti segala yang terjadi dalam kehidupan anak-anakNYA.
Elinga lan pracaya marang GUSTI, kabeh duwekm, uripmu bandhamu, lan kabeh sing kok duweni iku, “serahkan”,” percayakan” dan “sumarah” ing GUSTI YESUS...
Gusti ingkang gesang tansah nganthi lan ngrangkul kita sedaya, amin.

By Ice Breaker

hp


Jumat, 11 Maret 2011

HP (hape)

Hape dudu ha + pe
ha + pe dudu hape
HP , hand phone
Hp

mie dok2


Jumat, 11 Maret 2011

Mie dok dok

Mie, mie … mie
Enak men leh
Mie gawa dok dok
Lumer-lumer nglulur-nglu;ur
Mie dok dok
Nikmat tur lezat dok
Ier mak luwer kluwer
Maknyoosss sruuupppe

pernah di post di ice breaker unik


ehm... keunikan dan spesial yg ada dlm diri kita yg jadi magnet oleh Yeni Wijayanti pada 05 Mei 2011 jam 23:14

Hem,, hari ini melihat dari sekelilingku,,, ada beberapa hal yang bs kubagi.. ehmm apa ya..

Tulus : (mengapa?) sikap sifat ini disukai banyak org karena akan mrasa dihargai dan aman bersamanya, tak dibodohi atau dibohongi. Tapi orang yang tulus bukan org yg katrok lhoo.. sbab ketulusan harus diimabngi dg cerdik. Contohnya : merayu anak kecil kalo ga tulus, anak itu gakakan nyman dan ga mau dibujuk. Ga smua org bs merayu dg tulus dan cerdik.
lembah manah: (why?) kelemahan dan kerendahatiannya punya kekuatan dan jiwa spt itu sangat kuat. Mau mengakui keunggulan orglain dan belajar dari mereka, namun tidak minder. Ingat: Ilmu Padi, Makin Berisi Makin Merunduk.
kasetyan: (kados pundi sich?) ehm langka, jarang dan berharga. Org spt itu bisa diandalkan dan dipercaya dimanapun karna dpt menepati janji, komitmen gak diragukan. Rela berkorban dan teguh tak berkianat. Contohnya: coba lihat film Anjing Hachiko.
Positive thinking (optimis perlu) : (piye tho?) mencoba lihat orglain dan diri sndiri dari sisi positifnya, bsr harapan drpada khilangan asa, pujilah orglain dan berterimakasih pada mereka.
Ceria : (kok itu?) ga semua org dkaruniai tempramen kceriaan, ga harus wajah dan tubuh tp sikap hatinya. Org ceria bs menikmati hidup, tidak suka mengeluh dan selalu berusaha meraih kegembiraan. Potensinya untuk menghibur dan mendorong org lain. Contoh : eling cah cilik bayi dan sebagainya,

kalo film dan sinetron dsbnya ada bersambung, ini jg,, hemm.. ingat ingat ya,, nek belum ta teruske, tolong diingatkan .. tunggu kelanjutannya.. karena terkendala waktu jd sampai jumpa hehhe.........

kembali


kembali

oleh Yeni Wijayanti pada 3 Juli 2009 pukul 3:41 ·
kembali diriku menanti.. senyumnya yang kian menggoda hati.. ternyata senyumnya karena terpancar dari hati.. yang membuat ak jadi tertwa karena geli...

Tuhanku disampingku


TUHAN menguatkanku

oleh Yeni Wijayanti pada 17 November 2009 pukul 13:41 ·
Beberapa hal yang mendorong kita tetap bertahan

Jika kita merasa lelah dan tak berdaya, usaha sepertinya sia-sia....

Tuhan tahu, betapa keras kita berusaha

Ketika kita menangis sekian lama dan hati terasa pedih...

Tuhan sudah menghitung airmata kita.

Jika kita pikir bahwa hidup kita sedang menunggu sesuatu, dan waktu serasa berlari begitu saja...mua indah pada waktunya

Tuhan sedang menunggu bersama kita

Jika kita merasa sendiri...

Tuhan selalu berada di samping kita. imanuel

Ketika kita berfikir bahwa kita sudah mencoba segalanya dan tidak tahu berbuat apa lagi ...

Tuhan punya jawabnya.

Ketika segala sesuatu menjadi tidak masuk akal dan merasa tertekan

Tuhan mampu menenangkan kita

Jika tiba-tiba kita dapat melihat jejak-jejak harapan ...

Tuhan sedang berbisik kepada kita.

Ketika segala sesuatu berjalan lancar dan kita ingin mengucap syukur ...

Tuhan telah memberkati kita

Ketika sesuatu indah dan kita dipenuhi ketakjuban ...

Tuhan telah tesenyum kepada kita.

Ketika kita memiliki tujuan untuk dipenuhi dan mimpi buruk untuk digenapi ...

Tuhan sudah membuka mata kita dan memanggil dengan nama kita.

Ingat, bahwa dimanapun kita atau kemanapun kita menghadap ...

ALLAH sumber kuatku



dikutip dari beberapa teman